Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

zespół genetyki ewolucyjnej

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

dr hab. Katarzyna Tomala

adiunkt badawczo-dydaktyczny

pokój 3.2.15

tel. +48 12 664 5197

email: katarzyna.tomala@uj.edu.pl

ORCID

Zainteresowania badawcze

Interesują mnie zagadnienia związane z ewolucją białek oraz poziomu ich ekspresji białek, takie jak: znaczenie ograniczeń fizyko-chemicznych w ewolucji białka; rola i częstość mutacji kompensujących; optymalność poziomu ekspresji; kompensacja szkodliwych efektów mutacji poprzez zmiany ekspresji genów. Swoje badania prowadzę z wykorzystaniem drożdży.

Znaczenie ograniczeń fizyko-chemicznych w ewolucji białka. Różne białka ewoluują w bardzo różnym tempie. Co ciekawe, szybkość zmian tylko w niewielkim stopniu można powiązać z istotnością danego białka. Postuluje się natomiast, że głównym czynnikiem ograniczającym zmiany sekwencji białek, jest wymóg utrzymania przez białka odpowiednio wysokiej stabilności i potrzeba unikania błędnego fałdowania.

Rola i częstość mutacji kompensujących. Mutacje kompensujące, to mutacje, które przeciwdziałają szkodliwym skutkom mutacji powstałych w innym miejscu genomu. Interesuje mnie częstość i znaczenie zmian kompensacyjnych, a w szczególności zjawiska kompensacji intramolekularnej (pierwotna i kompensacyjna zmiana w tej samej cząsteczce).

Optymalność poziomu ekspresji. Powszechnie uważa się, że ekspresja genów jest ściśle regulowana i ustalona na pożądanym w danym środowisku poziomie. Tymczasem niektóre badania wskazują, że poziom ekspresji genów ewoluuje neutralnie, lub też, że dobór stabilizujący poziom ekspresji jest bardzo słaby. Interesuje mnie, jak często i w jakim czasie ewolucja jest w stanie doprowadzić do ustalenia się optymalnego poziomu ekspresji genu. Czy często powstaną kompensujące rozwiązania alternatywne – np. zmiany w ekspresji innych genów?

Kompensacja szkodliwych efektów mutacji poprzez zmiany w ekspresji genów. Większość negatywnych zmian genetycznych ma recesywny charakter – ich efekt fenotypowy jest niewidoczny lub bardzo słaby w heterozygotach. Czy dzieje się tak częściowo dzięki podwyższonej ekspresji nieuszkodzonych alleli?